Βόρειος Ἰταλία: Ἡ Περιοχή τῶν Λιμνῶν
Δέν εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς ὅτι αὐτή τήν περιοχή διάλεγαν ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων, καί διαλέγουν καί στίς μέρες μας, οἱ ἑκάστοτε ἔχοντες καί κατέχοντες. Πανέμορφα τοπία, λίμνες, βουνά, ὀργιώδης βλαστηση, γραφικά χωριά. Βίλες ἀρχοντικά, στίς ὄχθες κυρίως τῶν λιμνῶν, πού τίς περισσότερες δέν τίς βλέπει τό μάτι σου. Ξεχωρίζεις καμιά στέγη ἤ καμινάδα ποῦ καί ποῦ, μιά περίτεχνη πύλη, πετρόχτιστες μάντρες πού προστατεύουν ἀπό τούς περίεργους. Μόνο ἄν κάνεις βαρκάδα, μπορεῖς νά δεῖς τί ἔχουν φτιάξει οἱ ἄνρωποι ἑκαντονταετίες τώρα.
Ἦταν ἕνα οἰκογενειακό ταξείδι, χειμωνιάτικο, παραμονές Πρωτοχρονιᾶς. Γνωρίζαμε ὅτι εἴμασταν ἐκτός ἐποχῆς γιά τή συγκεκριμένη περιοχή, μιᾶς καί τό φόρτε της εἶναι ἡ ἄνοιξη καί τό καλοκαίρι. Καλύτερα ἴσως, γιατί ἀπολαύσαμε τά τοπία χωρίς τήν παρέα τῶν ἀναρίθμητων τουριστῶν πού ἐπισκέπτονται έκείνη τήν περίοδο τίς λίμνες.
Προσγειωθήκαμε στό Μιλάνο, παραλάβαμε τό νοικιασμένο αὐτοκίνητο καί μετά ἀπό κανένα τρίωρο καταφέραμε νά φτάσουμε στόν προορισμό μας. Τότε δέν ὑπῆρχαν τά GBS καί βασιζόμαστε μόνο στούς χάρτες. Τό πιό εὔκολο ἦταν νά χαθεῖς! Τελικά «ρωτώντας παει κανείς στήν Πόλη». Τό σπίτι πού εἴχαμε νοικιάσει ἦταν ἡ πρώτη μεγάλη ἔκπληξη. Τό σπιτάκι τοῦ κηπουροῦ, ἕνα μεγάλο ἀνακαινισμένο τριάρι, βοηθητικός χῶρος τῆς ἔπαυλης πού βρισκόταν παραδίπλα. Ἡ αὐλή του ἦταν πάνω στή λίμνη, ἡ θέα ἀσύλληπτη. Μᾶς ὑποδέχθηκε ὁ ἰδιοκτήτης, κόντες, πού μόλις ἄκουσε ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες ἐνθουσιάστηκε! Ταξίδευε κάθε καλοκαίρι στήν Ἑλλάδα.
Ἡ βάση μας λοιπόν ἦταν πάνω στή Λίμνη Maggiore, κάπου ἀνάμεσα στό Baveno καί τή Sresa. Ἀποδείχθηκε ἐξαιρετικά βολική γιά νά ἐπισκεφθοῦμε, μέ μονοήμερες ἐκδρομές, πολλές ἀπό τίς λίμνες ἀλλά καί τά Ἀλπικά χωριά, στήν Ἰταλία ἀλλά καί τήν Ἑλβετία.
Κοιλάδα τῆς Ἀόστα
Ἱστορικά ἡ Ἀόστα ἦταν
πάντοτε ἡ περιοχή πού συνέδεε, ἤ καί χώριζε, τήν Ἰταλία μέ τή Γαλλία καί τήν Ἑλβετία.
Τά βουνά τῆς περιοχῆς εἶναι τό φυσικό ἐμπόδιο-σύνορο ἀνάμεσα στήν Ἰταλία καί τούς
βόρειους γείτονές της καί ἡ προσπέλασή τους ὑπῆρξε ἕνα ἱστορικό βῆμα γιά τήν ἐπικοινωνία
ἀνάμεσα στόν εὐρωπαϊκό Βορρά καί Νότο. Ἡ ἀσφαλής ἀξιοποίηση τῶν ὀρεινῶν
περασμάτων ἦταν ἀναγκαία καί γι' αὐτό τόν λόγο ἀναπτύχθηκε μιά μακραίωνη
τεχνογνωσία.
Οἱ Ρωμαῖοι ἦταν αὐτοί πού πρωτοστάτησαν στήν κατασκευή
δρόμων πάνω στά κομβικῆς σημασίας ἀλπικά περάσματα, κυρίως γιά νά διευκολύνουν
τά ἐπεκτατικά τους σχέδια. Διευκόλυναν, ὅμως, ἔτσι τό ἐμπόριο καί τίς
μετακινήσεις.
Τήν κοιλάδα τῆς Ἀόστα διασχίζει ὁ ποταμός Dora Baltea. Ἡ εὐρύτερη περιοχή θεωρεῖται ἡ γενέτειρα τῶν ὁδηγῶν βουνοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀπό τόν 19ο αἰώνα ἄρχισαν τίς ἀπόπειρες γιά ἀναβάσεις στίς ψηλές κορυφές, σχεδίασαν καί χρησιμοποίησαν τά πρῶτα αὐτοσχέδια ὀρειβατικά ὑλικά, χάραξαν διαδρομές καί περάσματα, θέτοντας ἔτσι τίς βάσεις τοῦ σύγχρονου ἀλπινισμοῦ. Καθ' ὅτι ἐμεῖς ἀλπινιστές δέν εἴμαστε... περιορισθήκαμε νά θαυμάζουμε τά ὑπέροχα τοπία που διασχίζαμε μέ τό αὐτοκίνητο, μέ τά πανέμορφα χωριουδάκια, τά κάστρα καί τά γεφύρια.
Πληροφορίες καί φωτογραφία ἀπό τόν ΕΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
Isola dei Pescatori
Τό Isola dei Pescatori (Νησί τῶν Ψαράδων) γνωστό ἐπίσης καί ὡς Isola Superiore, εἶναι ἕνα ἀπό τά Borromean νησιά στή λίμνη Maggiore. Στό διάσημο μυθυστόρημα «Ἀποχαιρετισμός στά Ὄπλα) τοῦ Ernest Hemingway, ὁ πρωταγωνιστής Frederic Henry σταματᾶ ἐδῶ κατά τή διάρκεια τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, γιά νά πιεῖ ἕνα βερμούτ. Ὁ Ἀμερικανός, βραβευμένος μέ Νόμπελ, συγγραφέας, ἦρθε στή Λίμνη Ματζιόρε, στό Πιεμόντε τό 1918, μέ τήν Agnes von Kurowsky, τή νοσοκόμα πού ἐνέπνευσε τήν ἠρωίδα του Catherine Barkley.
Ἡ σφαγή στό Ξενοδοχεῖο Meina, Λίμνη Maggiore
Τό Meina βρίσκεται στίς νότιες ὄχθες τῆς λίμνης Maggiore. Τό ξενοδοχείο Meina βρισκόταν βόρεια τῆς πόλης καί ἀνῆκε στούς Alberto καί Eugenia Behar, Σεφαρδικούς Ἑβραίους πού εἶχαν μετακομίσει στήν Ἰταλία ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη. Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1943, κηρύχθηκε ἀνακωχή μεταξύ τῆς Ἰταλίας καί τῶν Συμμάχων. Ἐκείνη τήν περίοδο, τό ξενοδοχεῖο Meina φιλοξένησε ἕναν ἀριθμό Ἑβραίων ἐπισκεπτῶν, οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ὁποίους διέφυγαν ἀπό τή ναζιστική κατοχή στήν Ἑλλάδα. Ἡ περιοχή γύρω ἀπό τή λίμνη Maggiore ἦταν ὑπό τόν ἔλεγχο τοῦ γερμανικοῦ Waffen-SS, συγκεκριμένα τοῦ περίφημου Χάνς Κρούγκερ. Αὐτός διηύθηνε τίς ἐπιχειρήσεις στή Meina καί τά γύρω χωριά. Ἦταν ὑπεύθυνος γιά τόν ἐντοπισμό τῶν Ἑβραίων στήν περιοχή καί τίς σφαγές στή Λίμνη Maggiore ὅπου δολοφονήθηκαν περίπου 54 Ἑβραῖοι.
Τή νύχτα τῆς 22ας Σεπτεμβρίου 1943, οἱ περισσότεροι Ἑβραῖοι πού διέμεναν στό Ξενοδοχεῖο Meina ἐκτελέστηκαν καί οἱ σωροί τους ρίχθηκαν στή Λίμνη Maggiore. Ἡ οἰκογένεια Fernandez-Diaz, μιά οἰκογένεια Ἑλλήνων Σεφραδιτῶν Ἑβραίων ἀπό τή Θεσσαλονίκη, ὀχυρώθηκε σέ ἕνα ἀπό τά δωμάτια τοῦ 4ου ὀρόφου. Χρειάστηκε μία ἐπιπλέον ἡμέρα γιά νά τούς συλλάβουν οἱ Γερμανοί καί νά τούς ἐκτελέσουν. Συνολικά, ἐκτελέστηκαν δεκαέξι Ἑβραῖοι στό ξενοδοχεῖο. Οἱ ἰδιοκτῆτες του, ἡ οἰκογένεια Behar, ἐπέζησαν λόγῳ τῶν προσπαθειῶν τοῦ τουρκικοῦ προξενείου.
Ἡ Γερμανία δέν ἐκδίδει τούς πολίτες της πού ἔχουν καταδικασθεῖ γιά ἐγκλήματα πολέμου σέ ἄλλες χῶρες. Οἱ ὑπεύθυνοι γιά τή σφαγή Meina δικάστηκαν στή Γερμανία το 1968 καί καταδικάστηκαν σέ ἰσόβια κάθειρξη. Ὡστόσο, τό 1970, τό Ἀνώτατο Γερμανικό Δικαστήριο ἀποφάσισε ὅτι ἔχουν παραγραφεῖ τά συγκεκριμένα ἐγκλήματα πολέμου καί οἱ φυλακισμένοι ἀπελευθερώθηκαν.
Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπό τό διαδίκτυο.
Orta San Giulio
Τό Orta San Giulio ἔκλεψε τίς ἐντυπώσεις. Εἶναι μιά γραφική πόλη πού ὄχι ἀδίκως ἔχει περιγραφεῖ καί ὡς "Ὑδατογραφία τοῦ Θεοῦ" ἀπό τόν Ιταλό συγγραφέα Piero Chiara. Εἶναι εύκολο να καταλάβετε γιατί ονομάστηκε "ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ιταλίας" όταν περιπλανηθείτε ανάμεσα στα πολύχρωμα σπίτια των γοητευτικών λωρίδων.
Τόν Μάιο τοῦ 1882, ὁ Friedrich Nietzsche καί ἡ Lou Andreas-Salomé, συνοδευόμενη ἀπό τή μητέρα της καί ἕναν κοινό φίλο, ἐπισκέφθηκαν τήν Ὀρτά γιά λίγες μέρες στήν διάρκεια τοῦ Grand Tour τῆς Ιταλίας. Τό ζευγάρι ἐπισκέφθηκε τό Sacro Monte γιά μερικές ὧρες καί ὁ Νίτσε ἐρωτεύθηκε τήν γοητευτική Ρωσίδα. Ἡ Salomé ἦταν γενημένη στή Ρωσία, ψυχαναλύτρια καί συγγραφέας, μέ μεγάλη ἀγάπη στά ταξείδια. Δυστυχῶς γιά τόν συγγραφέα, ἀπ' ὅτι φαίνεται δέν ἀνταποκρίθηκε στόν ἔρωτά του.
Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπό τό διαδίκτυο.
Κάναμε μία τεράστια βόλτα γύρω ἀπό τή λίμνη Como, φθάσαμε στό Bellagio καί μετά περάσαμε τά σύνορα, στήν Ἑλβετία καί σταματήσαμε γιά λίγο στό Locarno.
Ἀνεβήκαμε καί στό χιονισμένο βουνό, πήραμε τό ferry από τήν Intra καί διασχίσαμε τή λίμνη, ἐπισκεφθήκαμε καί τό Μιλάνο. Πολλά χιλιόμετρα!
Ἡ ἐπίσκεψη στήν Περιοχή τῶν Λιμνῶν, στή Βόρειο Ἰταλία ἔγινε στά τέλη Δεκεμβρίου τοῦ 2006, ἀπό ὅλη τήν οἰκογένεια! Ὅλες οἱ φωτογραφίες εἶναι δικές μας, ἐκτός ἀπό ἐκεῖνες πού σημειώνεται τό ἀντίθετο.