Μήν μαλώνετε μέ τούς πλοηγούς (GPS)

Οἱ νέες τεχνολογίες εἶναι χρήσιμες μέν (κάποιες φορές), σέ τρελαίνουν δέ (τίς περισσότερες φορές). Τό παραδέχομαι, ὁ πλοηγός στό αὐτοκίνητο εἶναι πλέον ἐκ τῶν οὐκ ἄνευ στά ταξίδια, κυρίως στό ἐξωτερικό. Ὄχι ὅτι δέν ἔχουμε καί ἔναν καλό, παραδοσιακό χάρτη... ἔτσι για να ἐλέγχουμε ἄν μᾶς τά λεει σωστά, γιά νά ἔχουμε καί μιά εὐρύτερη εἰκόνα τῆς περιοχῆς πού ταξιδεύουμε, γιά νά ἀγγίζουμε χαρτί. Ὡς παρέα συνηθίζουμε νά δίνουμε καί ἕνα ὄνομα στόν πλοηγό μας, συνήθως γυναικεῖο καί ἀνάλογο τῆς χώρας πού βρισκόμαστε. Ἔτσι, τῆς μιλᾶμε, τήν καλοπιάνουμε, τή μαλώνουμε... ἀναλόγως τῆς συμπεριφορᾶς της. Παράλογο ναί, ἀλλά εἶναι ἕνα ἀκόμα πράγμα πού μᾶς κάνει νά γελᾶμε. Δέν μποροῦμε νά ἔχουμε μέσα στό αὐτοκίνητο μία φωνή... ἀκατανόμαστη!

Στό τελευταῖο ταξίδι λοιπόν, ἡ πλοηγός μας βαφτίστηκε Κλάρα. Ἡ Κλάρα ἔδινε σαφεῖς ὁδηγίες, δέν λέω. Μᾶς καθοδήγησε σέ ὅλα ὅσα τῆς ζητήσαμε. Μέχρι πού σέ ἕνα ἐλάχιστα ἀπότομο στρίψιμο τοῦ τιμονιοῦ, ἀνακοίνωσε ὅτι ὁ ὁδηγός εἶναι κουρασμένος καί θά πρέπει νά σταματήσει στήν ἄκρη τοῦ δρόμου νά ξεκουραστεῖ. Μιᾶς καί ἐγώ ἤμουν ἡ ὁδηγός ἐκείνη τήν ὥρα, καί ἦταν ἀκόμη νωρίς τό πρωί, τό πῆρα προσωπικά... πῶς ἀλλιῶς νά τό πάρω. Ἄρχισα νά τήν ἔχω στή μπούκα. Ὄταν μάλιστα σέ πολύ χειρότερες στραβοτιμονιές τῆς ἄλλης ὁδηγοῦ (νά τά λέμε αὐτα!), δέν εἶπε τίποτα ἀποφάσισα ὅτι εἴμαστε σέ ἀντιπαράθεση προσωπική. Τῆς τήν εἶχα στημένη ὅταν ἤμουν στό τιμόνι γιά νά δῶ τί ἄλλο θά βρεῖ νά μοῦ καταλογίσει. Δέν εἶπε ποτέ κάτι ἄλλο προσβλητικό γιά τήν ὁδήγησή μας... ἁπλῶς ὅσο προχωροῦσε τό ταξίδι τόσο λιγότερο μιλοῦσε ! Μέχρι πού συζητήσαμε μεταξύ μας ὅτι μάλλον... μᾶς κρατάει μοῦτρα!

Εὐτυχῶς πού δέν σταμάτησε κιόλας νά μᾶς δίνει τίς ἀπαραίτητες κατευθυντήριες ὁδηγίες... νά χαθοῦμε πουθενά! Πάντως περάσαμε πολύ ὡραῖα ἔχοντας καί ἕνα μέλος τῆς παρέας νά κακολογοῦμε! Κι ἄς ἦταν μηχάνημα. Δέν θέλει καί πολύ ὁ ἄνθρωπος να τοῦ «ἀψηλώσει ὁ νοῦς», ὅπως λέει και ὁ Παπαδιαμάντης. Καί δεν ὑπῆρχαν πλοηγοί στήν ἐποχή του!