Lecce : ἡ ἔκλπληξη τοῦ Salento
Τό Lecce ἦταν μιά ἔκπληξη γιά ἐμᾶς. Εἴχαμε διαλέξει νά διανυκτερεύσουμε στήν περιοχή γιά δύο λόγους: νά ἐπισκεφθοῦμε τά Ἑλληνόφωνα χωριά τῆς Ἀπουλίας καί νά παρακολουθήσουμε τήν τελευταία μέρα ἑνός φεστιβάλ παραδοσιακῆς μουσικῆς, ἀπό τὰ πολλά πού διοργανώνονται στήν περιοχή τό καλοκαίρι. Ἤρθαμε ἀπό τήν κατεύθυνση τοῦ Τάραντα - ἀπέραντο βιομηχανικό τοπίο - καί μόνον ὅταν περάσαμε ἔξω ἀπό τό Brindisi τό τοπίο ἄλλαξε αἰσθητά. Ἐλιές καί πάλι ἐλιές! Ἐκεῖ, στήν καρδιά τοῦ μεγαλύτερου ἐλαιώνα τῆς χώρας (παράγει τό 40% περίπου τοῦ λαδιοῦ τῆς Ἰταλίας), στό «τακούνι τῆς μπότας» κρύβονται ἱστορικά χωριά, πόλεις, μνημεῖα καί ἀξιοθέατα. Ἔχοντας τό Lecce ὡς βάση μπορεῖ νά ἐπισκεφθεῖ κανείς πολλά ἀπό αύτά, μέ μικρές ἡμερήσιες ἐκδρομές. Αὐτό καί κάναμε!
Μείναμε στά προάστια, στό S. Cesario di Lecce, πού δυσκολευθήκαμε μέν νά ἐντοπίσουμε ἀλλά τό σπιτάκι μας καί ἡ ἡσυχία τοῦ χωριοῦ μᾶς ἀποζημίωσε μέ τό παραπάνω. Ἐπισκεφθήκαμε γιά πρώτη φορά τήν πόλη ἀργά τό ἀπόγευμα, τό δειλινό. Ἡ παλιά πόλη ἔχει τρεῖς πύλες εἰσόδου. Τά αὐτοκίνητα μένουν ἀπ΄ ἔξω καί ἡ περιήγηση γίνεται μόνο μέ τά πόδια. Περιποιημένο, πεντακάθαρο, μέ πολλά μαγαζιά γιά νά φάει καί νά πιεῖ κανείς. Ἔτυχε ἐκείνη τή μέρα ἡ πόλη νά γιορτάζει τόν San Oronzo, καί ἦταν ἐπί πλέον στολισμένη, μέ ὑπαίθριες ἀγορές καί συναυλίες στίς πλατεῖες. Ὁ ἅγιος Ὀρόντιος τοῦ Λέτσε ἔγινε ὁ προστάτης ἅγιος τῆς πόλης, καθώς θεωρεῖται ὅτι διέσωςε τούς κατοίκους ἀπό τήν μεγάλη ἐπιδημία πού κατέστρεψε τό βασίλειο τῆς Νάπολης τό 1566. Σέ μία ἀπ' αὐτές τίς ἀγορές εἴδαμε (καί ἀκούσαμε) νά διαφημίζουν οἱ μικροπωλητές τήν πραμάτεια τους μέ μικρόφωνα! Στήν κεντρική πλατεία, ὅπου καθήσαμε γιά λίγο ἐναλλάσσονταν διάφορα μουσικά σχήματα καί ἀκούσαμε μέχρι καί συρτάκι!
Ἡ Πόλη καί ἡ Ἱστορία της
Τό Lecce εἶναι ἡ πρωτεύουσα τῆς περιοχῆς τοῦ Σαλέντο
καί μία ἀπό τίς ὀμορφότερες πόλεις τῆς Ἰταλίας. Τό ἀποκαλοῦν καί «Ἀθήνα τῆς Ἀπουλίας»
γιά τήν κλίση τῶν κατοίκων της πρός τίς τέχνες, καθώς καί «Φλωρεντία τοῦ Μπαρόκ»,
λόγῳ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς τοῦ 17ου καί 18ου αἰώνα καί τῶν περίτεχνων μνημείων της
πού οἰκοδομήθηκαν ἤ διακοσμήθηκαν τήν ἐποχή τῆς ἀκμῆς τοῦ συγκεκριμένου ρυθμοῦ.
Τό Lecce εἶναι γνωστό ἐπίσης
γιά τήν "λίθο τοῦ Λέτσε", μιὰ μορφή ἐλαστικοῦ καί εὔκαμπτου
πετρώματος πού μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ εὔκολα στά γλυπτά καί τά κτίσματα.
Ἡ πόλη σύμφωνα μέ τόν θρύλο ὑπῆρχε ἤδη ἀπό τόν Τρωικό Πόλεμο. Συνδέεται στενά μέ τόν Ἑλληνικό πολιτισμό ἀπό τήν ἐποχή πού ἱδρύθηκε. Οἱ Μεσσάπιοι, πού θεωροῦνται ἱδρυτές της, ἔχουν πιθανότατα καταγωγή ἀπό τήν Κρήτη. Γνώρισε τή μεγαλύτερη ἄνθησή της κατά τήν Αὐτοκρατορική Ρωμαϊκή ἐποχή, ὅταν τό λιμάνι της (σημερινό San Cadaldo), πού εἶχε ἰδρυθεί ἀπό τόν Ἀδριανό, ἦταν ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα τῆς Ἀδριατικῆς.
Λεηλατήθηκε τό 549, ἀπό τόν βασιλιά τῶν Ὀστρογότθων Τωτίλα ἀλλά γνώρισε νέα περίοδο ἀκμῆς κατά τή διάρκεια τῆς κυριαρχίας τῶν Βυζαντινῶν. Ἐπί Νορμανδῶν πῆρε τά πρωτεῖα ἀπό τό γειτονικό λιμάνι τοῦ Ὑδροῦντα, σημερινό Ὄτραντο (Otranto), πού ἦταν ἡ εὐνοούμενη ἀπό τούς Βυζαντινούς πόλη τῆς περιοχῆς. Εὐνοήθηκε ἀπό τούς Νορμανδούς, ἀλλά καί ἀπ' ὅλους σχεδόν τούς μετέπειτα κυρίαρχους, καί γλύτωσε ἀπό τίς θηριωδίες τῶν Τούρκων πειρατῶν χάρις στίς ἰσχυρές ὀχυρώσεις, πού εἶχαν κατασκευασθεῖ μέ ἐντολή τοῦ Ἱσπανού βασιλιᾶ Κάρολου Ε'.
Τό φαγητό καί τό ποτό σ' αὐτά τά ταξίδια εἶναι μιά ἱεροτελεστία. Ἕνας ἐξαιρετικός τρόπος νά γνωρίσεις ἀκόμα περισσότερο τόν τόπο πού ἐπισκέπτεσαι. Λίγο ρωτώντας, λίγο διαβάζοντας κριτικές ἐπιλέξαμε ἕνα ἥσυχο, μικρό ἐστιατόριο μὲ ἐξειδίκευση στά κρασιά τῆς περιοχῆς. Ὁ «ἐνοχλητικά» εὐγενικός σερβιτόρος μιλοῦσε ἄπταιστα ἀγγλικά καί μᾶς ἔδωσε ὅσες πληροφορίες μπορούσαμε νὰ «ἀντέξουμε» γιά τά ντόπια κρασιά καί τά προϊόντα. Δοκιμάσαμε τρία κρασιά προκειμένου νά ἐπιλέξουμε ποιό θά παραγγείλουμε καί φάγαμε ἐξαιρετικά. Λίγο τό κρασί, λίγο ἡ ἡρεμία τῆς πόλης μᾶς χαλάρωσε τόσο ὥστε νά καταφύγουμε τάχιστα στήν προσφιλή μας σπερμολογία! Σχολιάσαμε τούς παρακαθήμενους: τήν οἰκογένεια Γάλλων στό διπλανό τραπέζι, πού τῆς μητέρας τῆς εἶχε «ξεφύγει» τό μπότοξ καί τούς Ἀμερικανούς παραδίπλα, πού σ' ἕνα τέτοιο μαγαζί, ἔτρωγαν χάρμπουγκερ καί ἔπιναν μπύρες! Περί ὀρέξεως... κολοκυθόπιτα!
Στό πρωϊνό, ἀνάμεσα στά ἄλλα ἐδέσματα δοκιμάσαμε καί τή σπεσιαλιτέ τῆς περιοχῆς, pasticciotto! Μιά στρογγυλή πίτα γεμισμένη μέ κρέμα λεμονιοῦ.Τό δεύτερο βράδυ στήν πόλη, καθίσαμε καί πάλι στό ἴδιο μαγαζί. Ποικιλία τυριῶν καί ἀλλαντικῶν (θέλαμε νά φᾶμε ἐλαφρά!) καί φυσικά κρασί!
Τό Ρωμαϊκό Θέατρο
Τό 1938, κατά τή διάρκεια τῆς κατασκευῆς τοῦ κτιρίου τῆς Τράπεζας τῆς Ἰταλίας, ἀνακαλύφθηκε τό μοναδικό στήν Ἀπουλία ρωμαϊκό θέατρο. Τήν περίοδο τοῦ φασισμοῦ, στό πλαίσιο τῆς προσπάθειας τοῦ Μουσολίνι νά συνδέσει τόν ἑαυτό του μέ τή μεγαλοσύνη τῆς Ἀρχαίας Ρώμης ἐδόθη ἐντολή νά ἀρχίσουν ἀμέσως οἱ ἀνασκαφές πού διήρκεσαν μέχρι τό 1940.
Σήμερα, βλέπει κανείς μόνον τό ἕνα τρίτο τοῦ συνόλου, διότι τό ὑπόλοιπο ἐξακολουθεῖ νά εἶναι κρυμμένο κάτω ἀπό τήν πλατεία Sant' Oronzo. Τό σωζόμενο τμῆμα τοῦ, χωρητικότητας 25.000 θεατῶν, ρωμαϊκοῦ ἀμφιθεάτρου τοῦ 1ου αἰώνα π.Χ., ἔγινε ἐπί Τραϊανοῦ καί σώζονται 12 πλήρεις σειρές καθισμάτων. Οἱ χαμηλότερες σειρές τῶν καθισμάτων εἶναι ἐν μέρει λαξευμένες στό βράχο.
Ἡ ἐπίσκεψή μας σύντομη, ἀλλα γεμάτη χρώματα καί μυρωδιές. Τό Lecce εἶναι ἀπό τίς πόλεις πού σέ κερδίζουν, χωρίς φανφάρες καί κοσμητικά ἐπίθετα. Νοιώθεις γρήγορα οἰκεῖα, ἥρεμα καί ἀναζητᾶς νά ἐπιστρέψεις!
Ἡ ἐπίσκεψη στό Lecce ἦταν μέρος ἑνός δεκαήμερου ὁδοιπορικοῦ στήν Κάτω Ἰταλία καί τή Σικελία στά τέλη Αὐγούστου τοῦ 2017, ἀπό τήν γράφουσα καί τήν κόρη της! Ὅλες οἱ φωτογραφίες εἶναι δικές μας.