Ἡ Κοιλάδα τοῦ Λίγηρα

Τά Κάστρα τοῦ Λίγηρα ἀντιπροσωπεύουν τά ἰδεώδη τῆς Γαλλικῆς Ἀναγέννησης μέσα ἀπό τήν ἀρχιτεκτονική, καί τήν ἱστορία τους. "Διασκορπισμένα" στήν κοιλάδα Λουάρ, καί σέ δεκάδες ἱστορικές πόλεις ὅπως τήν Ἀμπουάζ, τό Σενονσώ καί τή Σινόν μεταξύ ἄλλων, ἀποτελοῦν ἕνα τεράστιο κομμάτι τοῦ ζωντανοῦ μεσαίωνα στίς μέρες μας, καί δέν θά μποροῦσαν νά λείπουν ἀπό τή λίστα τῆς UNESCO. Ὁ Λίγηρας εἶναι τό μεγαλύτερο ποτάμι τῆς Εὐρώπης, δυτικά τοῦ Ρήνου. Τό ἐξαιρετικό φυσικό περιβάλλον προφανῶς ὁδήγησε στήν προσωνυμία τῆς περιοχῆς Jardin de France (Κῆπο τῆς Γαλλίας).

Ἡ ἀνάδειξη τῆς περιοχῆς τοῦ Λίγηρα ὡς ἰδανικοῦ τόπου παραθερισμοῦ τῆς ἄρχουσας τάξης ξεκίνησε τόν 15ο αἰῶνα, ὅταν βασιλιάδες καί εὐγενεῖς, γοητευμένοι ἀπό τήν ἀνεπιτήδευτη ὀμορφιά τῆς φύσης, ξεκίνησαν νά χτίζουν ἐδῶ τά δικά τους πολυτελῆ καταφύγια, προκειμένου νά χαλαρώνουν τούς καλοκαιρινούς μῆνες καί παράλληλα νά ἀσχολούνται μέ τό ἀγαπημένο τους σπόρ τοῦ κυνηγιοῦ στά κατάφυτα δάση τῆς περιοχῆς. Τό πόσοι καί κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες ἐργάζονταν προκειμένου νά ἀπολαμβλανουν αὐτοῦ τοῦ εἴδους τή ζωή, τό ἀπέδειξε ἡ ὁρμή καί ἡ σκληρότητα τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης ἀρκετά χρόνια μετά!

Σταδιακά, ἡ εἰδυλλιακἠ κοιλάδα τῆς Κεντρικῆς Γαλλίας προσήλκυσε ὅλη τήν ἀριστοκρατία τῆς χώρας, μέ ἀποτέλεσμα μέσα στούς ἑπόμενους τρεῖς αἰῶνες νά χτιστοῦν περισσότερα ἀπό 300 μικρά καί μεγάλα κάστρα-παλάτια-ὁρισμένα ἀπό αὐτά συναγωνίζονταν σέ μεγαλοπρέπεια τίς Βερσαλλίες. Ὑπάρχουν 79 κάστρα στήν Κοιλάδα τοῦ Λίγηρα, καί χωρίζονται σέ 11 βασιλικά κάστρα, 20 ἀριστοκρατικά, καί 48 ἀκόμα κάστρα. Πολλά χρησιμοποιοῦνται σάν κατοικίες- ἀνοίγοντας καί τίς πύλες τους στούς ἐπισκέπτες. Ἄλλα χρησιμοποιοῦνται σάν ξενοδοχεῖα, ἐνῶ μερικά βρίσκονται ὑπό τόν ἔλεγχο τῆς κυβέρνησης.

Κάστρο Σαμπόρ (Chateau de Chambord)

Ἴσως τό πιό διάσημο ἀπό τά κάστρα τῆς Κοιλάδας τοῦ Λίγηρα (μαζί μέ τό Chateau de Chenonceau), κτίσθηκε στίς ἀρχές τοῦ 16ου αἰώνα ὡς κυνηγετικό καταφύγιο. Ἡ κατασκευή του ξεκίνησε τό 1519 καί τελείωσε τό 1547, ἀλλ΄ά τό κάστρο δέν ὁλοκληρώθηκε ποτέ. Βρίσκεται σέ ἕνα τεράστιο πάρκο μέ ἔκταση περίπου 5000 ἐκταρίων, ἐνῶ τά περιμετρικά του τοιχώματα ἔχουν μῆκος περίπου 30 χιλιόμετρα.

Ἔχει πάνω ἀπό 400 δωμάτια, 365 τζάκια, 84 σκάλες καί μία ἐκπληκτική ὀροφή. «Μιά γυναίκα, πού τά μαλλιά της ἀνεμίζουν», ἔτσι περιγράφει ὁ Chateaubriand, τό κάστρο καί κυρίως τίς βεράντες τῆς ὀροφῆς. Ἔχει δεκάδες πύργους, φεγγίτες καί διακοσμητικά στοιχεῖα, καθώς ὁ Φραγκίσκος ἤθελε κάτι πού νά μοιάζει μέ τόν οὐρανὀ τῆς Κωνσταντινούπολης∙ γι' αὐτό καί οἱ πύργοι του, ἔχουν κάτι ἀπό τήν αἰσθητική τῶν μιναρέδων.

Σινόν (Chinon)

Τό Chinon εἶναι μιά γραφική πόλη τῆς κοιλάδας τοῦ Λίγηρα, στήν ἱστορική περιοχή Anjou, μέ τό κάστρο της νά ἁπλώνεται σέ ὅλο τόν λόφο πίσω ἀπό μία σειρά σπιτιῶν, πού βρίσκονται μπροστά ἀπό τό ποτάμι. Πρόκειται γιά ἕνα μεσαιωνικό κάστρο, πού δέν ἔχει ἐπηρασθεῖ, ὅπως ἄλλα, ἀπό τήν Ἀναγέννηση. Τά στενά δρομάκια εἶναι πανέμορφα, μέ ἀρχοντικά καί ἐκκλησίες ἀπό τὀν Μεσαίωνα, πολύ καλά διατηρημένων. Ἡ παραγωγή κρασιοῦ εἶναι σημαντική σέ τοπικό ἐπίπεδο καί οἱ ἀμπελῶνες ἁπλώνονται, ὅσο βλέπουν τά μάτια, στἰς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Vienne, δημιουργώντας τό διάσημο Cabernet. Ὁ Rabelais, ὁ μεγάλος Γάλλος συγγραφέας, γιατρός, μοναχός καί ἀνθρωπιστής, γεννήθηκε ἐδῶ. Ὁ γαλλικός κλασικισμός ἀντιμετωπίζει μέ σκεπτικισμό τό ἔργο τοῦ «μεθύστακα» Ραμπελαί, ἐνῶ ὁ 19ος αἰῶνας ἐμφανίζεται πιό λυρικός, μέ τόν Φρανσουά-Ρενέ ντέ Σατωμπριάν νά ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Ραμπελαί «δημιούργησε τά  γαλλικά γράμματα» καί τόν Βίκτορα Οὐγκὠ νά τοῦ πλέκει τό ἐγκώμιο. Ὁ Φλωμπέρ ἐπίσης φαίνεται ἐπηρεασμένος ἀπό τίς περιπέτειες τοῦ Γαργαντούα καί τοῦ Πανταγκρυέλ. Τόν 20ό αἰῶνα τό ἐνδιαφέρον τόσο τῆς λογοτεχνίας ὅσο καί τῆς ἔρευνας γιά τό ἔργο τοῦ Ραμπελαί παρουσιάζεται αὐξημένο καί ὁ Ραμπελαί εἰσέρχεται στό πάνθεον τῶν Γάλλων συγγραφέων. Πολλά ἔργα τῆς θεωρίας τῆς λογοτεχνίας, ὅπως αὐτό τοῦ Μιχαήλ Μπαχτίν, εἶναι ἐπηρεασμένα ἀπό τό καρναβαλικό του σύμπαν. Ὁ Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ λέει: «Τοποθετῶ τόν Ραμπελαί μαζί μέ τά πνεύματα πού δημιούργησαν τόν κόσμο: τόν Σαίξπηρ, τόν Δάντη, τόν Θερβάντες».