Ὁ δρόμος τοῦ κρασιοῦ εἶναι ἡ πιό γραφική διαδρομή στή Γαλλία καί διασχίζει, σχεδόν, ὅλη τήν περιοχή τῆς Ἀλσατίας. Ξεκινώντας ἀπό τήν κωμόπολη Marlenheim, ἤ ἀλλιῶς τήν πύλη τοῦ Δρόμου τοῦ κρασιοῦ τῆς Ἀλσατίας, περνάει μέσα ἀπό 70 (!) χωριά καί διανύει 170 χλμ. προτοῦ καταλήξει στόν τελικό προορισμό, τή μικρή πόλη Thann. 

Οἱ ἀμπελῶνες φθάνουν συνολικά τά 156.000 στρέμματα! Κάθε χρόνο παράγονται 140.000.000 μπουκάλια κρασιοῦ! Πρωτεύουσα τοῦ Δρόμου τοῦ Κρασιοῦ στήν Ἀλσατία θεωρεῖται τό Κολμάρ! 

Στήν περιοχή παράγονται ὅλων τῶν εἰδῶν τά κρασιά (κόκκινα, ροζέ καί λευκά) ἀπό 7 ποικιλίες σταφυλιῶν. Φρέσκα καί φρουτώδη, ὅπως τό Pinot Blanc, τό Sylvaner, τό Riesling καί τό Muscat d' Alsace, ἤ μέ δυνατά καί ἔντονα ἀρώματα ὅπως τό Pinot Gris καί τό Gewurztraminer, ἀλλά καί ἀφρώδη ὅπως ἡ Cremant d' Alcase. 

Τά δοκιμάσαμε ὅλα θέλω νά πῶ, ἐπισκεφθήκαμε οἰνοποιεῖα τῆς περιοχῆς καί ἐπιδείξαμε τίς οἰνογευστικές δεξιότητές μας!

Eguisheim

Θεωρεῖται "ἕνα ἀπό τά πιό ὄμορφα χωριά στή Γαλλία" ἀπό τό 2003, ἐνῶ το 2013 κέρδισε τόν τίτλο τοῡ "ἀγαπημένου χωριοῦ τῆς Γαλλίας". Ἕνα μεσαιωνικό χωριό μέ μοναδική ἀρχιτεκτονική καί ἀφθονία λουλουδιῶν τό καλοκαίρι. Χτισμένο γύρω ἀπό τό κάστρο του, ξεδιπλώνεται σέ ὁμόκεντρους κύκλους. Ἡ βόλτα στά σοκάκια του ἀποκαλύπτει μιά πολύχρωμη παλέτα σπιτιῶν μέ παλιές ἐπιγραφές στά ὑπέρθυρα. Τά χρώματα τῶν σπιτιῶν σχετίζονται μέ τή συντεχνία στήν ὁποία ἀνῆκε ὁ ἰδιοκτήτης.

Τήν ἡμέρα πού τό ἐπισκεφθήκαμε, τελευταία Κυριακή τοῦ Αὐγούστου, ὑπῆρχε γιορτή. Τί ἄλλο? Γιορτή κρασιοῦ! Μιᾶς καί ἦταν τό πρώτο χωριό τῆς Ἀλσατίας πού σταματήσαμε... μπήκαμε κατευθείαν στό κλῖμα. 

Turckheim 

Mία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀπολαύσεις τῆς ἐπίσκεψης στό Turckheim εἶναι ἁπλῶς ἡ βόλτα, ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ χωριοῦ, τά λουλούδια ὅπου καί ἄν κοιτάξεις!  

Ὅσο γιά τό φαγητό, ἐπειδή δέν βρήκαμε νά καθήσουμε σέ ἕνα ἀπό τά ἐστιατόρια τοῦ χωριοῦ, ὁ ἐξυπηρετικός σέ ὅλα του ξενοδόχος, μᾶς ἔκλεισε τραπέζι σέ ἕνα διπλανό χωριό, στό Niedermorschwihr, ὅπου φάγαμε καί ἤπιαμε έξαιρετικά!

Δέν συστήνουμε συνήθως ξενοδοχεῖα, ἀλλά αὐτό ἦταν τό καλύτερο τῆς ἑκδρομῆς, Hôtel des Deux Clefs. Τό συστήνουμε ἀνεπιφύλακτα!

Riquewihr

Καί αὐτό τό χωριό φαίνεται να ἔχει ὅλα ὅσα ἐλπίζεις νά βρεῖς σέ ἕνα παραδοσιακό χωριό τῆς Ἀλσατίας: ὀχυρωμένους τοίχους, πέτρινες πύλες εἰσόδου, πλακόστρωτα δρομάκια μέ ζωγραφισμένα ἡμιξύλινα σπίτια, σκαλιστά ξύλινα δοκάρια καί πέτρινες πόρτες, πινακίδες ἀπό σφυρήλατο σίδερο γιά τά καταστήματα , πολλά λουλούδια....Τό Riquewihr μοιάζει σχεδόν σάν νά ἔχει βγεῖ ἀπό παραμύθι.

Ἤπιαμε καφέ καί φάγαμε κάτι τις... γιατί δέν εἶναι καί μικρό χωριό νά τό περπατήσεις!

Colmar

Θεωρεῖται και ὄχι ἀδίκως, ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἀλσατίας. Eἶναι -πραγματικά- μιά συμπυκνωμένη ἐκδοχή τῆς Ἀλσατίας. Περπατώντας στούς δρόμους του αἰσθάνεσαι ὅτι βρίσκεσαι σέ μιά παραμυθένια χώρα, μέ ἑκατοντάδες μισό-ξύλινα αἰωνόβια σπίτια, ὄμορφα κανάλια καί πεζόδρομους. Ἀποτελεῖ ἕνα ἐντυπωσιακό μείγμα γαλλικῆς κουλτούρας καί βαυαρικῆς ἀρχιτεκτονικῆς, σχεδόν ἀμετάβλητο μέσα στούς αἰῶνες. Ἀρκετοί εἶναι αὐτοί πού ὑποστηρίζουν ὅτι εἶναι ἡ πιό ὄμορφη πόλη στήν Εὐρώπη!

Διανυκτερεύσαμε σέ ἕνα ξενοδοχεῖο, στή Μικρή Βενετία, μέ τό παράθυρό μας νά κοιτᾶ τό κανάλι!